ขณะที่พี่ ๆ เพื่อน ๆ อยู่ระหว่างการเตรียมงาน รับน้อง ซึ่งเป็นเวลาที่ผมกลับจากการเป็น นศ.แลกเปลี่ยนไทย-เกาหลีใต้ พอดี (ขอไปเล่าใน Ep ถัด ๆ ไปเด้อ)
พวกเราทั้งพี่ ๆ เพื่อน ๆ เริ่มลุย เริ่มตระเวนประชาสัมพันธ์รับสมัตรสมาชิกใหม่ โดยกลุ่มเป้าหมายหลักคือ น้อง ๆปี 1 ที่เข้ามาเรียน เอกภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน และรัสเซีย ของคณะมนุษย์ศาสตร์ เฮกันไป ราม 2
คอยเล็งและขอเวลา อาจารย์ ไปร่วมปฐมนิเทศ รวมถึงขอไปประชาสัมพันธ์กันในห้องเรียนกันเลยทีเดียว พร้อมกันเชิญชวนไปร่วมกิจกรรมรับน้องขมรมฯ เจอน้องมาเป็นแก๊งค์ ๆ จาก รร.หอวัง พระโขนง สันติราษฏร์ ฯลฯ แต่ละนางจัดเต็มกันทั้งนั้น ทั้งปาก ทั้งเสื้อผ้า ทั้งขนม 5555
ผลปรากฏว่า ปลาติดเหยื่อ เว้ย…..ด้วยวิธีการเชิงรุกต่าง ๆ ของพวกเรา น้อง ๆ มาสมัครกันเพียบ ทั้งสมาขิกชมรมฯ และสมัครไปโครงการรับน้องของพวกเรา ถ้าจำไม่ผิด เราพาน้อง ๆ รุ่น 29 ไปรับน้องที่ กาญจนบุรี กว่า 80 คน
ก่อนไปรับน้อง บรรดาน้องปี 1 รหัส 29 ก้อเริ่มมาที่ชมรมฯของพวกเรา ที่ห้อง 413 ตึกกิจกรรมนักศึกษา เพื่อมาเจอพี่ ๆ มานั่งเล่น มานั่งอ่านหนังสือ ฯลฯ เป็นระยะ มีน้องปี 1 เรียนเอก เยอรมัน จาก รร.พระโขนงคนหนึ่งพยายามขอเบอร์โทร.ที่บ้านของผม อ้างว่าจะขอไปให้เพื่อนอีกคน ก้อให้ไปดิ 5555
ยิ่งใกล้วันเดินทางไปรับน้อง กรรมการและพี่ ๆ จะประชุมกันถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ผมเองเป็นตัวตั้งตัวตี ประกาศ “ห้ามกรรมการทุก ๆ คน หลี น้องๆ นะเว้ย” (สมัยผม หลี คือ กริยา หมายถึงไปจีบสาว ๆ อาจมีคำใช้คู่ด้วย เช่น ขี้หลี)
เมื่อถึงวันเดินทางไปรับน้อง ผมใส่เสื้อยึดคอกลมสีโอรส และรู้สึกว่ามีสายตาน้องปี 1 คนหนึ่งคอยมองผมตลอด แต่ผมไม่ได้เอะใจใด ๆ จนไปถึงสถานที่รับน้อง จัดกิจกรรมต่าง ๆ ตามจุด ๆ สนุกสนานเฮฮา และตอนกลางคืนมีการผูกข้อมือ รับขวัญน้อง ๆ ผมในฐานะประธานต้องนำร้องเพลง “บายศรีสู่ขวัญ” โดยทุก ๆคน อยู่ในความสำรวม และเงียบสงบ จุดเทียนของใครของมัน ซึ่งขอยกบางตอนของเพลงมาเพื่อชวนนึกถึง
“พี่จะรับขวัญเจ้า เอามาเข้าเป็นขวัญจิต จะรักดั่งชีวิตใจคิดกรุณา ลา ล้า ลา ลัล ล้า ลา ล้า ลา ลา ล้า ละ ลา”
บรรยากาศ และเพลง มันส่งจนแทบทุกคน น้ำตาไหล และร้องไห้ตาม จำได้ว่ามีน้องคนหนึ่ง พูดเหน่อ ๆ ซึ่งเราเรียกมันว่า อ้ายเอี้ยง ดันร้องไห้ ดังลั่นมาก ๆ แบบสะอึก สะอื้น ด้วยสงสัยมันจะเคลิ้มมากๆ
สิ่งที่ตามต่อมา คือ พวกเรา พี่ ๆ น้อง ๆ สนิทสนมกับมากขึ้น รู้จักกันแทบทุกคน และบนรถ ขากลับ พวกเรา เล่นเกมส์ต่อเพลง กัน แบ่งเป็นโซน หน้ารถ ถึงกลางรถ และกลางรถ ถึงหลังรถ ผมหละนำอยู่โซนหลังรถ ขณะที่ เล่นต่อเพลงกัน สังเกตได้ว่า มีสายตาอยู่คู่หนึ่ง ซึ่งเป็นสายตาคู่เดิม จากโซนหน้ารถ ยังคงมองผม เวลาเล่น เวลาหัวเราะ แทบทุกขณะ
พอดีเราพาน้องๆ ไปแวะที่องค์พระปฐมเจดีย์ ได้โอกาสเว้ย เดินตามสาวเจ้าของสายตาคู่นั้นเลยเว้ย ด้วยความเอะใจ ไปพร้อมกับ กรรมการโด่ง ที่ก้อเล็ง ๆ จีบน้องหอวัง อยู่คนหนึ่งเหมือนกัน
จำได้ว่าพวกเรา 4 คน และน้องๆ อีกไม่กี่คน พวกเราชวนกันไป เดินไหว้พระ เดินเที่ยวบริเวณองค์พระ จนกระทั่งไปพรมน้ำมนต์ด้วยกัน กรรมการโด่ง บอกพระไปว่า หล่วงพี่ขอน้ำมนต์เต็มถังเลย พระท่านก้อเล่นด้วยเว๊ย เล่นเอาทั้ง 4 คนหัวแฉะเลย 5555
จากรูป 2 รูปที่แนบใน Ep นี้ หาเจอไหมใครคือเจ้าของสายตาคู่นั้นจาก รร.พระโขนง นะ
To Inspire People To Power The Future!
#arjantui
#สรวุฒิหรณพ
#soravuthhoranop
#ศิษย์จารย์ตุ้ย
#tableno9
#cheftui
#welearnwepracticewegrow
