หลังจากได้รับการอนุเคราะห์และออกตั๋วเครื่องบินไป-กลับฟรี (กรุงเทพฯเกาหลีใต้) ของการบินไทยได้แล้ว ต้องเข้าปฐมนิเทศ ที่ทบวงมหาวิทยาลัย ทำความรู้จักเพื่อนร่วมคณะฯ ฟังกำหนดการ บทบาทหน้าที่ ซักซ้อมกิริยา มารยาท และการวางตัวต่าง ๆ ซึ่งดีมาก ๆ สำหรับช่วงการปฏิบัติหน้าที่ ถึงแม้ว่าเป็นช่วงเวลาไม่นานนัก แต่มากด้วยความภูมิใจกันเลยทีเดียว ให้รูปเล่าเรื่องนะ
คณะพวกเรา มาจากหลากหลายมหาวิทยาลัย เช่น จุฬา มหิดล แม่โจ้ ศรีปทุม ABAC มศว รามคำแหง ธรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมฯต่าง ๆ ฯลฯ จำได้ไม่หมดอะ
ในเที่ยวบินขาไป ใส่เสื้อ Jacket นักศึกษาแลกเปลี่ยนฯ ด้วยความภูมิใจ แต่ไม่มีใครที่บ้านไปส่งเลย (ด้วยตาสุนทรและยายสงวน บอกโตแล้วไปเองนะ 555) แต่เพื่อน ๆ กรรมการขมรมหลายคนไปส่งที่ดอนเมือง ไม่ว่าจะเป็น อ้ายปุ้ม โด่ง หน่อย ไก่ หมี แล้วไปเจอเพื่อนๆ จากมหาวิทยาลัยอื่น ๆ ในห้อง VIP ที่สนามบินดอนเมือง
ตลอดเวลาในเกาหลีใต้ ภาษาอังกฤษ เท่านั้นที่สื่อสารกันรู้เรื่อง
กิจกรรม ภารกิจต่างๆ เราเน้นที่ การพบปะพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิด มุมมอง วัฒนธรรม การเมือง สังคม การศึกษาต่าง ๆ ระหว่าง นศ ไทยและนศ เกาหลีใต้ ตามมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในกรุงโซล ซุวอน ฯลฯ รวมถึงการเยี่ยมขมสถานที่ต่าง ๆที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ และสนามกีฬาโอลิมปิคแจมซิล ที่กรุงโซล ซึ่งสร้างเกือบเสร็จหละ และจะที่ใช้เป็นสนามหลักของกีฬาโอลิมปิค ครั้งที่ 24 ในปี 1988 ประทับใจมาก ๆ ครับ กับภารกิจตัวแทนประเทศไทยรอบนี้
ผมหละนะ เป็นหนึ่งในตัวท๊อป เลยนะ ไปไหนมาไหนที่นั่น มีแต่คนมาขอถ่ายรูปด้วย 555 และมีอีกหนึ่งตัวท๊อป ในคณะฯ ซึ่งฉายแววผู้นำ นักคิด นักวิเคราะห์มาตลอด ที่เราอยู่ด้วยกันตลอดการเดินทาง คือ นิสิตจากจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย ซึ่งปัจจุบัน คือ ดร.สมเกียรติ ตั้งกิจวานิขย์ ปัจจุบันเป็น ประธานสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI)
ส่วนเที่ยวบินขากลับ เป็นเที่ยวบินที่ต้อง Via Taiwan และ Hong Kong ระหว่างอยู่บนฟ้า พวกเราก้อเม้ามอยกัน และเริ่ม Request เครื่องดื่มแอลฯดิครับ เมากันถ้วนหน้า โดยเฉพาะผม และพี่จากแม่โจ้ จาก ABAC จาก มศว แบบเด็กหลังห้อง จนเครื่อง Land ที่ดอนเมือง พอออกจาก Gate ด้วยตาแดง ๆ มึน ๆ
เจอตาสุนทรกะลุงตี๋ มารอรับหน้า Gate โดยไม่ได้บอกว่าจะมารับ เจอประโยคเด็ดจากตาสุนทร ถามประโยคแรกว่า “บินมาเหนื่อยเหรอลูก หน้าแดงมาเลยนะลูก พูดเสร็จพร้อมยิ้มมุมปาก 5555 สงบเงีบบดิครับ
บันทึกไว้ว่า ขอขอบพระคุณทบวงมหาวิทยาลัย(ชื่อในสมัยผม), ม.รามคำแหง และการบินไทย สำหรับอีกหนึ่งโอกาสแห่งความภูมิใจนี้
To Inspire People To Power The Future!
