หลังจากได้รับความยินยอมจากพ่อสุนทรและแม่สงวน ก้อเริ่มหาคุยกับคนเรียนรามก่อนเลย ไปเจอลูกศิษย์วัดเทพฯอีกคน เรียนรามมาก่อน 2 ปี หละ แนะนำทุกอย่าง พาไปสมัคร แนะนำการลงทะเบียนเทอมวิชาในเทอมแรก ฯลฯ จนสมัครได้รหัสนักศึกษา คือ 282009381 (แต่รุ่นพี่คนนี้จบหลังผมอีก 555) ตอนนั้นผมพักที่บ้านในซอยสุภาพงษ์ หนองบอน แถว ๆ หน้าซีคอนสแคว์ ก้อเดินทางสะดวกเพราะอยู่ตรงกลางระหว่าง ราม 1 และราม 2 ช่วงแรกไปเรียนที่ราม 2 ไปคนเดียว อาศัยรถเมล์สาย 207 ตลอดเวลา ซึ่งไม่ค่อยจะได้นั่งเลย แน่นสุด ๆ จนปลิ้นออกมานอกรถเลย ต่อมา เริ่มเข้าซุ้มรามรำเพย (เทพศิรินทร์) ที่ราม 2 จนไปเจอ เด็กเทพรุ่นพี่ ๆ แต่ที่ใช้ชีวิตด้วยกันมากๆ จนกลายเป็นตำนาน คือ เทพศิรินทร์ที่จบม.6 (DSA99) ,ส่วนผมจากจบตามรุ่นจะเป็น DSA100
ช่วงแรกของการเรียน เหมือนจะตื่นเต้น งง งง แย่งกันเรียน เรียนกับ TV ฟังบ้าง ไม่ฟัง บ้าง กินขนม ฯลฯ ขีวิตอิสระสุด ๆ ตามที่ต้องการเลย จนจุดเริ่มต้นความมันส์ ก้อมาจากเพื่อน ๆ DSA99 กะผมนี่แหละ เริ่มชวนกันเข้าชมรมวิชาการของ คณะมนุษย์ศาสตร์ ชื่อว่าชมรมภาษาตะวันตก อยู่ชั้น 4 ตึกกิจกรรมนักศึกษา ห้อง 413 ที่ ม.ราม 1 (ธรรมดาเด็กปี 1 ต้องเรียนที่ ราม 2)
ถ้าเอ่ยแก๊งค์นี้ ต้องเริ่มจาก อ้าย(ปุ้ม เอ๋ ก้อน ปุ้ย หมี นัน เอก ดุจ โด่ง มร แป๊ะ ฯลฯ ) เริ่มไม่เรียนหนังสือ ไปแต่ตึกกิจกรรม ไปรับน้อง ไปเข้าค่าย ไปเล่นเกมส์ ไปร้องเพลง ฯลฯ สรุปคือไปมหาวิทยาลัยทุกวัน แต่อยู่ชมรมทั้งวัน บางทีก้อทั้งคืน เริ่มขยายตัวไปรวมกับรุ่นพี่ ๆที่เรียนกันมานานแสนนาน เป็นสมบัติของชมรมฯ ไม่ว่าจะเป็นพี่ (อ๊อบ รุ่ง สิทธิ แบล็ค กอย เฮาดี้ ปู เอ๋ เก๋ ก้าว ต้อมฯลฯ) และยังมาเจอเพื่อนๆ รหัส 28 เดียวกันที่แสบ ๆ เพิ่มอีก (ก้อย หน่อย ไก่ เหน่ง นก ฯลฯ) เริ่มรวมตัวเป็นแก๊งค์ เที่ยวเธค เที่ยวพับ ดูหนัง VDO เรื่องละ 10 บาท หนังควบหน้ามหาวิทยาลัย แห่กันไปเป็นหุ่นตัดผมฟรีกันยกแก๊งค์ 5555 ฮามาก ๆ เริ่มไปนอนบ้านเพื่อนคนโน้นทีคนนี้ที อิสระสุด ๆเริ่มมีฉายาที่พี่อ๊อบตั้งให้ คือ “กรูปี” ด้วยถูกแซวว่าพ่อเป็นสัตวแพทย์ สามารถผ่าตัด สัตว์ชื่อกรูปี ตัดเขาและผ่าตัดจนเป็น อ้ายตุ้ยเข้าสู่สังคมอิสระเต็มตัวไม่ว่าจะ กินเหล้า กินเบียร์ เที่ยวเธค เที่ยวต่างจังหวัด รวมถึงการไปบ้านพี่เฮาดี้ที่ อุบล
ต้องนั่งท้ายรถกระบะไปเที่ยวป่าที่มีแต่ขี้ฝุ่น ดินลูกรัง ฟุ้งจนมาเกาะบนหัว ตามเส้นผม คนเดียว คนอื่น ไม่เห็นเป็นไรเลย เลยได้ฉายาเพิ่มอีกหนึ่ง คือ “อ้ายหัวบ๊วย” 555 แต่ผมก้อเริ่มหาเงินเองด้วยการติวภาษาอังกฤษให้น้องม.ปลาย (เป็นเด็กบดินทรเดชา)ได้ค่าสอนชั่วโมงละ 100 บาท เรียนทีละ 2 ชั่วโมง ถือเป็นรายได้ที่ดีเลยหละ
สรุป ชีวิตนักศึกษาปี 1 อิสระสุด ๆ เป็นเด็กคณะบริหารฯ แต่ไปฝังตัวที่ชมรมฯ ของคณะมนุษย์ศาสตร์ ซึ่งเป็นพวกเก่งภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน และรัสเซีย เลยคุยเรื่องเรียนกับพวกนี้ไม่ได้เลย ได้มีโอกาสทำตามอำเภอใจ จนถึงขนาดติดชมรมฯ ตัวพ่อเลย แต่ผมก้อเรียนได้ 60 หน่วยกิต เต็ม Max ที่ลงเรียนได้นะเออได้ G มา 5 ตัว(ที่รามมี เกรด แต่ F,P และ G) และที่ทำให้หลาย ๆ คนงง คือ ผมลงวิชา บัญชี รหัส AC101 สอบครั้งเดียวผ่าน จาก คนลงหมื่นกว่าคน ผ่าน ร้อยกว่าคน เป็นเป็นหนึ่งในร้อยที่ผ่านเฉย เลย ลง AC102 ก้อสอบครั้งเดียวผ่านแต่วิธีการเรียนของผมที่รามฯ คือ ก่อนสอบ 10 วันผมจะฝังตัวอยู่ที่บ้านไม่ไปไหน เลย อ่านหนังสือ ทำNote ย่อ ไปซื้อ Sheet หน้ารามมาประกอบ และไปแอบติวฟรี ๆ บ้าง และทำแบบนี้ทุกเทอมที่มีการสอบเลยแหละ
#arjantui
#สรวุฒิหรณพ
#soravuthhoranop
#ศิษย์จารย์ตุ้ย
#tableno9
#cheftui
#welearnwepracticewegrow
#เรามาก้าวข้ามเส้นหน้าด้านกัน
